ഒടുക്കത്തെ ഒരു ഔപചാരികത !

സുഹൃത്തിന്‍റെ വീട്ടില്‍ ചെന്നിട്ട് അവളുടെ അടുക്കളയുടെ മൂലയിലിരിക്കുന്ന ഉയരം കുറഞ്ഞ, വീതി കൂടിയ അലമാരയുടെ മുകളിലത്തെ തട്ടില്‍ വച്ചിരിക്കുന്ന പ്ലാസ്റ്റിക്‌ പാത്രത്തില്‍ കയ്യിട്ട് ഉപ്പേരി വറുത്തതും മിക്സ്‌ചറും വാരിത്തിന്നു കൊണ്ട് അവളുടെ  അച്ഛന്‍റെ ചാരുകസേരയില്‍ ഇരുന്ന്- കിടന്നു ടിവി കാണുവാനും; അവളുടെ അമ്മ തരുന്ന കാപ്പി "ഗ്ലും ഗ്ലും" എന്ന ശബ്ദത്തോടെ മോന്തിക്കുടിച്ചു ഗ്ലാസ്‌ വലിച്ചെറിയുവാനും; അവളുടെ  സ്വകാര്യ മുറിയിലെ കട്ടിലില്‍ മലര്‍ന്നു കിടന്നു പോത്തിനെപ്പോലെ ഉറങ്ങാനും; കണ്ണും തിരുമ്മി എഴുന്നേറ്റു പോകും വഴി മേശമേല്‍ വച്ചിരിക്കുന്ന പേഴ്സില്‍ നിന്നും രൂപാ നൂറെടുത്ത് കീശയിലാക്കി, "ഇതു  നീ എനിക്ക് തന്നതായി വിചാരിച്ചോ"  എന്ന് പറഞ്ഞും കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു നോക്കാതെ ഇറങ്ങിപ്പോകുവാനും എനിക്ക് ആഗ്രഹമുണ്ട്, പക്ഷെ നടക്കാറില്ല.

തികച്ചും ഔപചാരികതയോടെ കസേരയിലോ സോഫയിലോ പാതി ആസനം പ്രതിഷ്ഠിച്ച് ഇറങ്ങിപ്പോയാല്‍ മതിയായിരുന്നു എന്നും നിനച്ച്, അവളുടെ അമ്മ തരുന്ന കാപ്പി ഗ്ലാസ്സിനു നോവാതെ പതുക്കെ നുണഞ്ഞിറക്കി  എന്ന് വരുത്തിത്തീര്‍ത്ത് യാത്ര പറഞ്ഞിറങ്ങേണ്ടി   വരുന്ന വിധത്തില്‍ മാറിയിരിക്കുന്നു എന്‍റെ സൗഹൃദങ്ങളും ബന്ധങ്ങളും.

എന്‍റെ ഒടുക്കത്തെ ഒരു ഔപചാരികത!

നവംബര്‍ 11, 2012