പയ്യന്‍സ് വന്നു, കൂളായി, കമ്പും കത്രികയുമൊന്നും
എടുപ്പിക്കാതെ, ഇന്നലെ രാവിലെ പത്തരക്ക്. കൃത്യം രണ്ടര കിലോഗ്രാം ഭാരം.
രാവിലെ എട്ടു മണിക്ക് ചുരമിറങ്ങിത്തുടങ്ങിയ ഞാന്‍
പയ്യന്‍സിനെ കാണുന്നത് രാത്രി ഏഴു മണിക്ക്.
ആരുടെ ച്ഛായയാണ് എന്നതായിരുന്നു ഇന്നലത്തെ ചര്‍ച്ചകളില്‍
ഏറെയും. മുഖം തെളിയാന്‍ സമയം എടുക്കുമെന്നും അപ്പോഴേ ശരിക്കും മനസ്സിലാവൂ എന്നും
ഒരു കൂട്ടര്‍, അതല്ല, മൂക്ക് മാത്രം അച്ഛന്‍റെ വക എന്ന് വേറൊരു കൂട്ടര്‍. ചുരുക്കത്തില്‍
കഴുത്തിന്‌ മേല്പോട്ടേക്ക് തര്‍ക്കമുണ്ട്, കീഴ്പോട്ടെക്ക് പക്ഷെ അച്ഛന്‍ തന്നെ.
ഞാന്‍ വരുമ്പോള്‍ അവന്‍ വിപ്ലവത്തിന് കയ്യും
കാലും വച്ച മാതിരി, രണ്ടു മുഷ്ടികളും ചുരുട്ടി ശബ്ദമില്ലാതെ മുദ്രാവാക്യം വിളിച്ചു
കിടക്കുന്നു.
പട്ടിണി കൂടാതെ ചുരുങ്ങിയത്‌ ആറു മാസം കഴിയാന്‍
അമ്മ തന്നെ വേണം എന്ന് അവനു മനസ്സിലാകാന്‍ ഒരുപാട് സമയമൊന്നും വേണ്ടി വന്നില്ല.
രണ്ടു മുത്തശ്ശിമാരെ എപ്പോഴും ചുറ്റും കാണുന്നുണ്ടാകും, പക്ഷെ ഇങ്ങനെയൊരുത്തനെപ്പറ്റി
ഒരു വിചാരമേയില്ല എന്നു തോന്നുന്നു.
രാത്രി തന്നെ അവന്‍റെ ജനന സപ്രിടിക്കറ്റിനുള്ള
അപേക്ഷ പൂരിപ്പിച്ചു. ഈ മണങ്ങോടന്‍ സര്‍ക്കാറിന് എന്തൊക്കെ അറിയണം, അയ്യയ്യോ!
ജനിപ്പിച്ചവരുടെ പേരും നാളും തൊട്ട് ഈ
വിവാഹത്തിലും മുന്‍ വിവാഹത്തിലും കൂടി ആകെ മൊത്തം ഞങ്ങള്‍ക്ക്‌ എത്ര ജീവനുള്ള
കുട്ടികള്‍ ഉണ്ടെന്നു വരെ!
അമ്മയും കുഞ്ഞും വളരെ വളരെ സുഖമായിരിക്കുന്നു,
കോട്ടയം മാതാ ആശുപത്രിയില്‍. നാളെ, പതിനേഴാം തിയ്യതി ഡിസ്ചാര്‍ജ് ചെയ്തേക്കും.
ഇനിയും സ്നേഹാന്വേഷണത്തിനായി വിളിക്കുന്നവരോട്
ഇതില്‍ക്കൂടുതല്‍ ഒന്നും പറയാന്‍ എന്‍റെ നാവിലില്ല, ക്ഷമിക്കുക.
ആശുപത്രി മുറിയില്‍ അത്യാവശ്യ ഉപയോഗത്തിനായി
മറ്റു രണ്ടു മൊബൈലുകള്‍ ഉള്ളതിനാല്‍ എന്‍റെത് കുത്തിക്കെടുത്തി ഞാന്‍ മുനിവര്യനായിരിക്കുന്നു,
സ്വസ്ഥം, സന്തോഷം.
- പരമേശ്വരന്‍ പ്രജീഷ്‌, ഏപ്രില്‍, 16, 2013, ചൊവ്വാഴ്ച
Congratulations!!!!!
മറുപടിഇല്ലാതാക്കൂ